Quidditch

Naszą wiedzę o początkach Quidditcha zawdzięczamy czarownicy Gertie Keddle, żyjącej w XI stuleciu na skraju moczarów. Ona jako pierwsza zaczęła opowiadać i zapisywać w swoim pamiętniku rzeczy jakie widziała zza głazu umieszczonego tuż obok miejscowego bagna...

To w XI stuleciu po raz pierwszy czarodzieje zaczęli latać na miotlach i przerzucać do siebie piłkę ówcześnie nazywają kaflem, i starając się wybić ją w drzewa po obu stronach bagna... Gra rozwijała się w nastepnych latach na duża skalę i nazywano ją "kwidditchem", lecz wciąż brakowalo małej piłki, o którą toczy sią cała gra.
Wtedy właśnie wymyślono żeby polować na znikacze, dziś są gatunkiem chronionym, lecz kiedyś, dokładnie w XII wieku, ten kto go złapał dostawał powszechną sławę.

Drogi rozwój quidditcha i łowów na znikacze zbiegły się w 1269 roku,na jeden z meczów została przyniesiona klatka ze znikaczem, i oznajmiono, że ten, kto złapie ptaszka w trakcie gry, otrzyma sto pięćdziesiąt galeonów.

Wkrótce podczas każdej gry zaczęto wypuszczać z klatek złote znikacze i utarło się, że jeden gracz w każdej drużynie, zwany łowcą, miał za zadaie wyłącznie schwytanie ptaszka.
Wynalezienie złotego znicza przypisuje się czarodziejowi Bowmanowi
Wrightowi z Doliny Godrika.

Podczas gdy wszystkie drużyny w całym kraju próbowały znaleźć innego ptaka, który by zastąpił znikacza, Wright, wytrawny zaklinacz metali, postawił sobie zadanie stworzenie piłki naśladującej zachowanie i cechy znikacza. Wynalezienie złotego znicza zakończyło proces, który rozpoczął się trzysta lat wcześniej, na moczarach Queerditch. Narodziła się gra czarodziejów, którą dzisiaj znamy jako quidditch.